Δημοψήφισμα κατά του ασφαλιστικού? Οχι έτσι
Κατατέθηκε σήμερα στη βουλή πρόταση Αλαβάνου για δημοψήφισμα.
Όχι, δεν είναι δυνατόν να θέσουμε σε δημοψήφισμα το αν μία μεταρρύθμιση θα περάσει ή όχι.
Αυτά δοκιμάστηκαν (π.χ. στην Κύπρο) και απέτυχαν. Το να θέτεις σε δημοψήφισμα την απόρριψη μίας λύσης, όσο κακή και αν είναι, δημιουργεί άσχημα προηγούμενα. Η πιθανή απόρριψη μίας κακής πρότασης και μόνο αυτής εμπεριέχει τον συνειρμό της απόρριψης κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Και ρωτώ το προφανές, αν τεθεί σε δημοψήφισμα η τωρινή ασφαλιστική μεταρρύθμιση ως μεμονωμένη πρόταση δεν θα πρέπει αυτομάτως να τεθούν σε δημοψήφισμα και όλες οι επόμενες μεμονωμένες προτάσεις? Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν οι πολίτες καλούνται απλώς να απορρίψουν ή να εγκρίνουν μία εξορισμού αντιδημοφιλή και υψηλού πολιτικού κόστους πρόταση? Προφανώς η μόνιμη απόρριψη της και η διαιώνιση προβλημάτων που χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Ναι λοιπόν στο δημοψήφισμα, όχι όμως στο πλαίσιο ενός στείρου Ναι ή Όχι αλλά με διαδικασία επιλογής μεταξύ εναλλακτικών προτάσεων μεταρρύθμισης. Αυτό σημαίνει επανέναρξη του διαλόγου σε όλη την κοινωνία με πρωταγωνιστές τα κόμματα. Διάλογος που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάθεση ολοκληρωμένων εναλλακτικών προσεγγίσεων από τους μείζονες πολιτικούς φορείς και στην συνέχεια δημοψήφισμα επιλογής μεταξύ των κατατεθειμένων προτάσεων.
Σοβαρό κοινωνικό ζήτημα (που εμπίπτει στις προβλέψεις του αρθ. 44 του συντάγματος) δεν είναι το τωρινό νομοσχέδιο της κυβέρνησης αλλά η άμεση αντιμετώπιση του ασφαλιστικού. Το δημοψήφισμα λοιπόν και η προσφυγή στους πολίτες πρέπει να έχει ως στόχο όχι την άρνηση και μία ακόμη αναβολή αλλά την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης εδώ και τώρα.
Δελφινοι 
Προσωπικώς τυγχάνω υπέρμαχος των δημοψηφισμάτων όχι γιατί θεωρώ αλάνθαστη την «λαϊκή κρίση» ή το «λαϊκό αισθητήριο», αλλά γιατί προτιμώ ο λαός να εισπράττει τα επίχειρα των δικών του λαθών και όχι των λαθών του κάθε πολιτικάντη. Εξάλλου στην δημοκρατία επί των ανακυπτόντων ζητημάτων δεν εφαρμόζεται η ορθή λύση, αλλά η λύση που προκρίνει η πλειοψηφία. Άλλο αν η σύγχρονη ρητορική των δημοκολάκων ταυτίζει πολλές φορές το ποσοτικό κριτήριο της πλειοψηφίας (φύσει αντικειμενικό) με το ποιοτικό κριτήριο της ορθότητος (εξ ανάγκης υποκειμενικό). Αν λοιπόν πρόκειται να εφαρμοστεί μια λύση αμέσως ανακύπτει το ερώτημα: θα εφαρμόσουμε την ορθή λύση ή την λύση που υιοθετείται από την πλειοψηφία; Στην δημοκρατία απαντούμε με μια σύμβαση: ότι ορθό είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία. Ή, ακόμη ακριβέστερα, ότι ακολουθούμε την λύση που θεωρείται ορθή από την πλειοψηφία.
Συνεπώς επικροτώ την πρόταση του κ. Αλαβάνου περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό. Το ζήτημα είναι γιατί ο κ. Αλαβάνος γλείφει τώρα εκεί που κάποτε αυτός και το κόμμα του κατουρούσε. Και το κάποτε είναι τόσο μακρινό (όταν προ οκαετίας 3.000.000 πολίτες αξίωναν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος) όσο και κοντινό (όταν προ λίγων μόνο ημερών ο κ. Καρατζαφέρης ζητούσε δημοψήφισμα για το Σκοπιανό).
Διερωτάται κανείς αν η Αριστερά θεωρεί το δημοψήφισμα δημοκρατικό μόνο όταν το ζητά η ίδια. Μήπως όμως αυτό ακυρώνει τελικά και την αξιοπιστία της;
Ααρών Μνησιβιάδης
22 Μαρτίου 2008 at 3:45 μμ
Όσον αφορά το πρώτο (δημοψήφισμα για τις ταυτότητες) νομίζω πως δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις μελλοντικές μας συντάξεις με το τι θα γράφεται στις ταυτότητες μας όσον αφορά την κρισιμότητα. Όσων αφορά το δεύτερο (Σκοπιανό) μαζί με την κατά περίσταση επιλογή πρότασης δημοψηφίσματος που αναφέρεις, δείχνουν νομίζω το πως μία καθόλα δημοκρατική (η πιο δημοκρατική για να είμαστε ακριβείς)διαδικασία μπορεί να εκφυλιστεί σε εργαλείο λαϊκισμού
Christos
22 Μαρτίου 2008 at 3:54 μμ
φίλτατε,
το αν είναι σημαντικότερο ή ταυτότηες από το ασφαλιστικό είναι θέμα υποκειμενικό. το ότι όμως 3.000.000. υπογραφές μαζεύτηκαν, γεγονός μοναδικό στην νεότερη ιστορία μας, είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. όσο για την καραμέλα του λαϊκισμού σου υπενθυμίζω ότι ο ίδιος ο Αλαβάνος για την πρότασή του επικρίθηκε από τον Καραμανλή ως λαϊκιστής.
Ααρών Μνησιβιάδης
22 Μαρτίου 2008 at 4:40 μμ
Όπως είπε και η Αλ. Παπαρήγα, όλες οι χώρες της Ε.Ε. προχώρησαν την τελευταία δεκαετία σε ανάλογες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό τους σύστημα. Οπότε το σωστό ερώτημα που πρέπει να τεθεί σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα είναι «Θέλουμε να είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή Όχι?».
fvasileiou
22 Μαρτίου 2008 at 7:14 μμ